dine as strangers and leave as friends

’s Morgens om 06.30 uur gaat de wekker. Vroeg wakker worden is even wennen maar het doel is heilig namelijk het ontbijt klaar zetten voor het gezelschap, een hele week lang. En in mijn beleving hoort bij het ontbijt een verrassing. Dat is pas een goede start van de dag. Zo’n klein glaasje met een verrassende smaak doet het altijd goed en een glimlach bij het aanschouwen van de ontbijttafel werkt goed op het gemoed van de kok.

Het eerst shotje zal zijn een kop koffie – of thee – en een heerlijke smoothie

De kiwi’s, bananen, sinaasappelen, mango’s liggen te stralen in de keuken. Lekker kleurrijk en vrolijk om de dag mee te beginnen. We hebben 1,5 uur uitgetrokken om de ontbijttafel te kunnen dekken. Wel goed rekening gehouden met de meters die gelopen gaan worden. Je moet namelijk de keuken en 3 grote kamers door om de veranda te bereiken. Daar staat een grote tafel tentoongesteld welke de gehele week dienst gaat doen als stamtafel. Een schril contrast met de loopmeters die we in ons piepklein appartementje maken richting de stamtafel – zo’n 6 passen.

Het ontbijt, goede gespreken gaandeweg de dag, coaching, het borreluurtje tegen 5-en en uiteindelijk aan het einde van de dag: het diner.

De stamtafel gaat een mooie en dappere week tegemoet

12 man (en vrouw) zullen meerdere malen aanschuiven voor een hapje, een drankje, een gesprek of gewoon neerploffen om te genieten van het zicht. Een prachtig uitzicht over de stad Funchal en de haven waarin iedere dag andere cruiseschepen hun bestemming vinden. Naast het uitzicht is het gezelschap waarmee je eet en niet te vergeten wat je eet een feestje. Althans dat is de bedoeling. Ondergedompeld worden in de liefde van de kok. Geen idee wat je te wachten staat als gast. En iedere avond rond de klok van 7 uur de etenstafel opzoeken en de geuren opdoen die de keuken verspreid. En samen is bepaald dat deze week vooral vegetarisch gekookt gaat worden.

Elfie heb ik geïnstalleerd links van mij naast het keukenraam – de perfect plek voor mij. Een plan voor de week heb ik niet, ik laat me leiden voor mijn gevoel. Uit praktisch en economisch oogpunt is het handig de boodschappen doen zo compact mogelijk te houden. Een keer per twee dagen en proberen zo weinig mogelijk over te houden. Ook heb ik de Egyptenaren in gedachten gehouden. Zij werden iedere dag voorzien van een maaltijd inclusief veel ui en knoflook. Daardoor bleken ze minder vatbaar voor ziekten. En dat leek me een uitstekend idee om aan te houden. Want er wordt hard gewerkt deze week, namelijk aan jezelf of je bedrijf.

Ratatouille met spaghetti en een groene salade staan vanavond op het menu. Twee en een half uur is het hard werken in de keuken. Snijden wordt een echte meditatieve bezigheid gezien de hoeveelheid. De ratatouille is een bekend recept die gewoon ‘tijd’ nodig heeft om te garen. En niet te gaar want dan mist het de ‘bite’ die juist zo nodig heeft. En de groene salade is een item welke ik onlangs op een locatie heb geproefd die ik denk na te kunnen maken. En dat is heel goed gelukt mag ik zeggen.

Eflie heeft zich een slag in de rondte gewerkt met de ratatouille. De start ging in de machine en het totale garingsproces werd afgerond in de grote ketel op het vuurstraatje op het gasfornuis. 5 rondes had de Thermomix nodig om de gewenst hoeveelheid beschikbaar te hebben. En mijn koksmaatje Nathan heeft zich voornamelijk ingewerkt op de groene salade. Snijden en blancheren, afkoelen en samenvoegen. Mixen en mengen. Een prachtig proces om samen op te pakken. En heel erg belangrijk in de keuken is de rust en ruimte. Geen paniek en geen stress, gewoon lekker met de producten aan de slag om de meeste liefde eraan te geven. En dat moet ergens geproefd worden…

With love Gerda